Sam Lauriks, een vriend van mij uit Rotterdam, verloor vorig jaar zijn vader aan zelfmoord. Hij gebruikte gedichtjes om de dood van zijn vader te verzachten. Hier een gedicht dat hij gemaakt heeft:
Een jaar nu.
Een jaar zonder mijn vader.
Dit leven was te veel voor hem ook al liet hij zien hoe mooi het was en gaf hij leven aan mij en mijn dierbare zusje.
Je kan alles zeggen wat je wil over zelfmoordenaars
Laf, egoïstisch en zelfzuchtig.
Mijn vader was het tegenovergestelde.
Hij had er alles voor over om bij iedereen een glimlach op het gezicht te krijgen.
Zeker te veel, want het ging ten koste van zijn eigen glimlach.
Hij wou met heel zijn hart wereldvrede creëren.
Alleen is dat een heel hoog doel voor iemand die door iedereen laag behandeld wordt.
Hij wou gewoon mensen elkaar zien helpen.
Alleen niemand hielp hem.
Hij werkte in een ziekenhuis waar hij kon doen wat hij graag wou, men- sen helpen.
Daar stond hij bekend om zijn zachtaardigheid.
En ik hoop dat iedereen daarvan kan leren.
Zodat het voor iedereen hier al een hemel op aarde wordt.
Hij zei:
Je hebt dit leven gekregen als een gift.
Maak er wat van.
En ik hoop op een dag de geweldige man te zijn die hij had kunnen zijn.
Sam Lauriks