FOTODOK’s talentprogramma Lighthouse biedt tien opkomende fotografen de mogelijkheid om bijzondere ideeën uit te werken tot een overtuigend projectplan. Alle tien hebben ze een flinke portie motivatie én affiniteit voor maatschappelijk urgente thema’s. Een half jaar lang worden ze op inhoudelijk, praktisch en financieel vlak geholpen door een grote groep experts uit het werkveld, het team van FOTODOK en elkaar. Momenteel zitten we middenin ons vierde Lighthouse traject, een mooi moment om de talenten wat beter te leren kennen. Stagiaire Robin Schaap, student aan de Reinwardt Academie richt zich in haar onderzoek op de verdere ontwikkeling van FOTODOK’s talentenprogramma. Voor haar onderzoek interviewt ze alle deelnemers aan deze editie van Lighthouse. Voor het tweede interview maken we kennis met Joeri Boelhouwer, beeldend kunstenaar.
Wanneer en hoe kwam jij erachter dat je van fotografen hield?
Als tiener was ik iedere dag op de skatebaan te vinden. Eén zomer keer kreeg ik een blessure, waardoor skateboarden tijdelijk even van de baan was. Ik besloot toen een camera te kopen en de skaters te documenteren. Fotograferen gaf mij de kans om ondanks de blessure iets leuks te maken van de zomer.
Beeld: Zelfportret Joeri Boelhouwer
Wat zette jou toe om een opleiding tot fotografie te doen?
Het fotograferen van tricks groeide uit tot een bredere interesse in fotografie. Na de Havo had ik geen duidelijk plan. Ik wist alleen dat ik foto’s wilden maken. Zo ben ik uiteindelijk bij de foto opleiding op het HKU uitgekomen en heb ik de sprong gewaagd. Achteraf bleek het een hele goede keuze te zijn geweest. Door de studie heb ik een goed beeld gekregen van wat kunst voor mij is, en ben ik in een netwerk van fijne mensen beland.
Hoe bevalt het tot nu toe om je in het werkveld te ontplooien?
De afstudeerexpositie is nu al bijna een jaar geleden. Ik kan zeggen dat het me goed bevalt om zelfstandig het werkveld in te duiken. De creatieve motor draait en ik heb gelukkig de tijd om mijn ideeën uit te werken. Dat betekent niet dat het altijd makkelijk is. Vergeleken met de studietijd is het nu minder makkelijk om werk te bespreken en is er niemand die je vertelt dat iets op een bepaald moment af moet zijn. Het vereist veel discipline en motivatie om iedere dag weer aan de slag te gaan, vaak nog zonder financiële beloning. Gelukkig participeer ik in twee exposities die de komende tijd plaats vinden, waardoor er toch harde deadlines zijn om naar toe te werken.
Hoe ben je bij het programma Lighthouse terechtgekomen en wat was/waren je redenen om je aan te melden?
Ik ben bij het Lighthouse programma terechtgekomen omdat ik FOTODOK al goed kende en positieve verhalen hoorde van HKU-alumni. Het leek mij een goede kans om meer over het werkveld te leren en makers van andere kunst-academies te ontmoeten. De Nederlandse academies lijken best wel op eilandjes, met weinig uitwisseling. Verder sprak het me aan dat we het programma afsluiten met een collectief project. Dit is een mooie kans om mensen van binnen en buiten de kunstwereld te bereiken.
Beeld: uit de serie Fitter, Happier, and More Productive.
Wat had je graag nog willen leren tijdens je opleiding als fotograaf wat ze je niet hebben geleerd? / Welke lessen had je graag nog op je opleiding willen leren?
Op de HKU hebben we veel tijd besteedt aan het definiëren van ons makerschap. Die kennis geeft naar mijn mening echt een goede basis voor de rest van je carrière. Echter hadden er misschien meer lessen kunnen zijn over ondernemerschap. De boodschap dat je naast je kunstpraktijk maar parttime in een koffiezaak gaat staan, en het daarmee makkelijk redt iedere maand, vind ik niet compleet genoeg. Er is geen goed of fout, maar ik vind dat er soms te makkelijk gepraat werd over hoe het is om jezelf staande te houden als beginnend kunstenaar.
Zijn er momenten geweest voor jou dat je ermee wilde stoppen? Kan je zo’n moment beschrijven en uitleggen wat jou uiteindelijk toch weer ertoe heeft gezet door te gaan.
Eigenlijk zijn er geen momenten geweest dat ik wilde stoppen. Natuurlijk waren er wel momenten van onzekerheid over de toekomst en of dit wel iets voor mij is. Ik ben toch altijd doorgegaan omdat er geen andere tijdsbesteding is waarmee ik liever mijn weken zou willen vullen. Ik heb het gevoel dat er nog veel moois te halen is, een gevoel van honger.
Beeld: uit de serie Fitter, Happier, and More Productive.
Met welk project ben je op dit moment bezig?
Op dit moment ben ik bezig met een video project. Digital Tomb heet het. Digital Tomb is een immersieve ervaring die de kijker meeneemt op een surrealistische reis door een wereld die ooit levendig was, maar nu in de vergetelheid is geraakt. Terwijl we door de verschillende ruimtes bewegen, worden we geconfronteerd met de overblijfselen van een vervlogen tijdperk, waarin digitale avatars en 3D-objecten de norm waren. De verroeste resten van deze eens zo fraaie technologieën herinneren ons aan de vluchtigheid van innovatie en vooruitgang. Toch is er een gevoel van nostalgie dat de hele installatie doordringt, omdat we worden meegevoerd naar een tijd waarin de virtuele wereld nieuw en opwindend was. Digital Tomb stelt onze perceptie van werkelijkheid op de proef en levert commentaar op de vluchtigheid van innovatie en vooruitgang.
Hiernaast ben ik bezig met het voorbereiden van een groep-expositie in Galerie Pouloeuff. Vanaf 15 april tot en met 11 juni exposeren Manon Jeuken, Teune Derks en ik daar. Hier zullen werken van mijn afstudeerproject Fitter, Happier, and More Productive en nieuw werk te zien (en te koop) zijn.
Hoe ben je op dit idee gekomen?
Het kwartje voor Digital Tomb viel aan paar weken geleden pas. Na intuïtief te maken ben ik op de beelden gaan reflecteren en viel het me op dat de beeldtaal en afgebeelde objecten me deden denken aan de computerspelletjes die ik vroeger speelde. En dat er ook beelden tussen zaten die meer verwijzen naar de virtuele werelden van nu, zoals de Metaverse versie van het bedrijf Meta. Ik zag een soort tijdsverloop. Zo ben ik op het onderwerp uitgekomen.
Digital Tomb is te zijn tijdens de Licht/Donker expositie in De Havenloods in Utrecht. Kom vooral kijken vanaf 23 maart tot en met 26 maart!
Wat is de grootste uitdaging in het project waarmee je nu bezig bent?
De grootste uitdaging is dat ik voor dit project van stilstaande beelden naar animatie ben gegaan. Ik was al bekend met 3D-software, maar beweging maakt het maakproces complexer. Ik moet meer keuzes maken en bijvoorbeeld ook nadenken over welke geluiden toepasselijk zijn. Maar voor mij zit het plezier hem juist in die uitdaging. Ik vind niets mooier dan door maken te leren en ontdekkingen te doen.
Beeld: stills uit Digital Tomb
Hoe zou jij jou techniek en stijl beschrijven?
Wat betreft mijn techniek maak ik gebruik van verschillende media. Fotografie, archiefmateriaal, 3D-renders die in de computer ontstaan, en sinds kort computer animatie. De combinatie van deze media resulteert in hyperrealistisch beeld, waarin ik het verschil tussen echt en nep bevraag.
Wat fascineert jou in het leven? Dit kan van alles zijn en hoeft niet in betrekking te staan met je werk als fotograaf.
Artiest Tyler, the Creator inspireert mij heel erg. Na het afronden van een project verdwijnt hij telkens voor een paar jaar van de aardbodem, waarna hij terugkeert met een nieuw album en zijn stijl compleet opnieuw heeft uitgevonden. Hij creëert als het ware zijn eigen universum. Een universum met een eigen geluid, een eigen beeldtaal, eigen outfits en eigen podium decoratie. Ik vind het fascinerend om te zien dat alles wat Tyler, the Creator doet tot in de details is uitgedacht en hij niet bang is om daar de tijd voor te nemen.
Bij wie kom je het liefst voor advies?
Bij mijn vriendin, mijn familie en mijn oud-atelier genoten.
Welke fotograaf of fotografen spreken jou aan?
Laatst heb ik bij Fw:Books een nieuw boek van fotograaf Bharat Sikka gekocht. Hij heeft de foto’s samen met zijn vader gemaakt en ze zijn heel speels te werk gegaan. Het resultaat is een luchtig boek met prachtige beelden en vormgeving waar je lekker in kan verdwijnen.
Wat is uiteindelijk je droom?/ Hoe ziet jou droomjob eruit?
Mijn droom is dat ik later met grotere budgetten kan gaan werken. Het lijkt me tof om samen te werken met mensen die hele specifieke kennis hebben, en zo samen bijzondere kunst-installaties te maken. Daarnaast hoop ik gewoon heel lang plezier te hebben met de mensen in het werkveld en te blijven genieten van het maken.
Wat zijn je toekomstdoelen?
Mijn toekomstdoelen zijn wat ik bij de vorige vraag omschreef, meer exposeren, en ik hoop ook ooit een mooi boek te kunnen maken..
Maak de zin af, fotografie is…….
spelen met de waarheid.
