FOTODOK’s talentprogramma Lighthouse biedt tien opkomende fotografen de mogelijkheid om bijzondere ideeën uit te werken tot een overtuigend projectplan. Alle tien hebben ze een flinke portie motivatie én affiniteit voor maatschappelijk urgente thema’s. Een half jaar lang worden ze op inhoudelijk, praktisch en financieel vlak geholpen door een grote groep experts uit het werkveld, het team van FOTODOK en elkaar. Momenteel zitten we middenin ons vierde Lighthouse traject, een mooi moment om de talenten wat beter te leren kennen. Stagiaire Robin Schaap, student aan de Reinwardt Academie richt zich in haar onderzoek op de verdere ontwikkeling van FOTODOK’s talentenprogramma. Voor haar onderzoek interviewt ze alle deelnemers aan deze editie van Lighthouse. Voor het eerste interview maken we kennis met Kevita Junior, documentaire- en portretfotograaf.
Fotograferen deed ik altijd als hobby. Ik maakte foto’s met mijn mobiele telefoon van vooral mijn vrienden. Later kocht ik een simpele camera en bleef ik mijn vrienden portretteren. Door mijn werk als vrijwilligster bij evenementen maakte ik ook steeds vaker sfeerbeelden. Hoe vaker ik mijn camera oppakte, hoe meer ik wist dat dit eigenlijk hetgeen was wat ik wilde blijven doen.
Beeld: Zelfportret Kevita Junior, uit de serie When We Grow Up.
Wat zette jou toe om een opleiding tot fotografie te doen?
Ik ben eerst naar het mbo gegaan, hier heb ik de opleiding sociaal cultureel werkster afgerond. Daarna heb ik een tijdje met kinderen gewerkt. Ik wist al tijdens mijn studie dat ik eigenlijk iets anders wilde doen. De kunstwereld was mijn vrij onbekend. Ik groeide niet op in een omgeving met mensen om mij heen die bezig waren met kunst en/of fotograferen. Mijn kennis was nihil en omdat ik niks wist van deze wereld, koos ik ervoor om uiteindelijk naar de kunstacademie te gaan. Als een kans om mezelf binnen de kunstwereld verder als fotografe te ontwikkelen. Ik was toen 22 jaar oud.
Hoe bevalt het tot nu toe om je in het werkveld te ontplooien?
We zijn nu iets meer dan 6 jaar verder. Ik ben nu 28 jaar oud en ik ben net afgestudeerd. Als ik terugkijk is er heel veel gebeurd in een hele korte tijd. Ik heb veel mogen leren van geweldige mensen, daar ben ik heel dankbaar voor. Het is heel fijn om me in het werkveld te ontplooien en ik kijk ernaar uit om dit te blijven doen.
Hoe ben je bij het programma Lighthouse terechtgekomen en wat was/waren je redenen om je aan te melden?
Ik heb stage gelopen bij FOTODOK en tijdens mijn stage leerde ik het Lighthouse programma kennen. Ik heb mij na het afstuderen aangemeld omdat het programma van Lighthouse begeleidt bij het wat zakelijke gedeelte van je artistieke onderneming. Veel dingen die ik leer tijdens het Lighthouse programma, zijn dingen die ik niet kreeg tijdens mijn studie.
Wat had je graag nog willen leren tijdens je opleiding als fotograaf wat ze je niet hebben geleerd? / Welke lessen had je graag nog op je opleiding willen leren?
Ik had graag iets meer zakelijke ondernemingsschap lessen gehad. Ik heb het dan voornamelijk over het opstellen van facturen, wat je moet weten voor je belastingaangifte en verder boekhouding, tarieven die je kan vragen, fondsen die aangevraagd kunnen worden, budget voor onderzoek, hoeveel je jezelf mag betalen, hoe je pensioen kan regelen, verzekeringen en rechten die je moet regelen/weten etc. Eigenlijk de hele praktische dingen die je moet weten om je eigen onderneming in te richten,
Zijn er momenten geweest voor jou dat je ermee wilde stoppen? Zoja,Kan je dan zo’n moment beschrijven en uitleggen wat jou uiteindelijk toch weer ertoe heeft gezet door te gaan.
Ik kon mijn weg in het onderwijssysteem niet vinden. Ik voelde me daar niet thuis. Vooral in mijn laatste twee jaren keek ik steeds meer uit naar het einde van de studie, steeds vaker wilde ik stoppen. Ik ben uiteindelijk wel doorgegaan. Ik begon tijdens mijn studie met werken als freelancer. Het werken ging me beter af en het motiveerde me om de studie z.s.m af te maken.
Beeld links: uit de serie When We Grow up Beeld rechts: Shivani Raghoenath uit de serie When We Grow Up.
Ik werk nu aan Motherland, een nieuw documentair project over vrouwelijke immigranten die naar Nederland zijn gereisd rond de onafhankelijkheid van Suriname.
Hoe ben je op dit idee gekomen?
Het idee vormt zich vanuit mijn afstudeerproject, dit project ging over een generatie die opgroeide in Nederland met meerdere tradities en culturen. Voornamelijk met de focus op de hindostaanse gemeenschap. Het project Motherland richt zich op Surinamers, die voor een deel dezelfde geschiedenis delen.
Wat is de grootste uitdaging in het project waarmee je nu bezig bent?
Het schrijven voor een fonds zodat ik het project kan financieren.
Hoe zou jij jou techniek en stijl beschrijven?
In mijn audiovisueel en documentair fotografisch werk leg ik de nadruk op het weergeven van onze multiculturele samenleving, gemarginaliseerde groepen en de persoonlijke individuele identiteiten in Nederland. Ik wil werken met mensen waar deze verhalen over gaan. De kleurrijke, sterke en veerkrachtige portretten en objecten vertellen verhalen over culturen, tradities en levens die niet altijd gezien of begrepen worden, maar die juist veel kennis en rijkdom bevatten.
Wat fascineert jou in het leven? Dit kan van alles zijn en hoeft niet in betrekking te staan met je werk als fotograaf.
Mensen, gedrag en het leven fascineert mij. Ik geloof dat elke persoon gelaagd is met een mix van alle mogelijke dingen en ik heb een grote interesse in hoe identiteiten worden gevormd door genen en sociale constructies.
Bij wie kom je het liefst voor advies?
Mijn partner, sommige collega’s en vrienden.
Welke fotograaf of fotografen spreken jou aan?
JR, Susan Meiselas, Dawoud-bey, William Klein.
Hoe ziet jou droomjob eruit?
Op dit moment leef ik mijn droom. Ik doe nu wat ik vroeger droomde te doen. Ik wil mijzelf vooral op deze manier blijven ontwikkelen. Ik ben benieuwd wat er op mijn pad komt.
Wat zijn je toekomstdoelen?
Ik hoop een mijzelf verder te professionaliseren als maker en mezelf te ontwikkelen binnen het artistieke werkveld. Ik wil projecten realiseren waarbij nieuwe samenwerkingen en nieuwe dialogen ontstaan. Mijn eerst toekomstdoel is het kunnen realiseren van een nieuwe documentair project dat mogelijk gesteund kan worden door een fonds.
Maak de zin af, fotografie is…….
….toegang tot een ander leven.
Beeld links Gofhran: voor Textielmuseum, project Bindweefsel. Beeld rechts: een levensboom, project Bindweefsel
You might also like
