Karine Versluis was de afgelopen maand als artist-in-residence in Argentinië en ontmoette een interessant fotografiecollectief uit Buenos Aires.
Afgelopen maand was ik als artist-in-residence in Argentinië waar ik in contact kwam met een interessant fotografiecollectief, namelijk Sub [cooperativa de fotógrafos] uit Buenos Aires.
Toen op 19 december 2001 de crisis uitbrak in Argentinië bracht dat allerlei verwarring met zich mee. Er was veel geweld op straat, mensen zonder werk, grote onzekerheid en geen vertrouwen in de overheid om hier iets aan te doen. In die tijd leerden een aantal fotografen elkaar kennen tijdens demonstraties bij Plaza de Mayo. Het idee ontstond om een groep te beginnen; een coöperatie met een horizontale structuur, gericht op documentaire fotografie. Een platform om elkaar te inspireren en samen sterker te staan. De eerste jaren was het werk vooral politiek getint, reflecterend op een land in crisis. Tegenwoordig werken ze steeds meer aan documentaire fotografie in bredere zin maar altijd met als onderwerp urgente sociale thema’s.
In een land als Argentinië wordt je slecht betaald als fotograaf, er zijn bijna geen fondsen waar je kan aankloppen voor subsidies of advies en er is geen bescherming op het gebied van auteursrechten. Iedereen moet het voor zichzelf uitzoeken. En dat doet Sub dus als collectief. De groep bestaat momenteel uit de volgende fotografen: Martín Barzilai, Geronimo Molina, Sebastian Hacher, Nicolas Pousthomis, Olmo Calvo Rodriguez, Gisela Volà en Gabriela Mitidieri, die de organisatie van het collectief op zich neemt.
© Sub [cooperativa de fotógrafos]
Opmerkelijk is de manier van samenwerken van het collectief.
“Documentaire fotografen werken individueel, terwijl ze voor hun werk wel vaak moeten samenwerken, maar als ze dan een prijs winnen dan is dat individueel. Wij stellen dat ter discussie en willen juist als groep iets neerzetten”, vertelt Gabriela. “Vaak zie je bij een collectief dat het een groep mensen is die verenigd zijn, maar eigenlijk individueel werken. Wij werken gezamenlijk aan een serie en daar experimenteren we mee.”
Een voorbeeld van deze werkwijze is het project Oxigeno de Cero, dat gaat over een gebied bij de rivier El Riachuelo waar 0% zuurstof in het water zit dankzij het industriegebied daar. Om dit in beeld te brengen zijn ze als groep met één camera naar het gebied gegaan. Samen werden de foto’s gemaakt: de één hield de flitser vast, een ander maakte de foto en weer een ander dirigeerde een persoon voor de lens even stil te blijven staan. De rollen wisselen steeds.
“Vaak weten we achteraf niet meer wie de foto heeft gemaakt.”
© Sub [cooperativa de fotógrafos]
Ook kiezen ze soms een thema waar ze met meerdere fotografen aan werken en presenteren dat in een gezamenlijke serie, zoals in San Diario de Anden. Bij publicaties staan er geen individuele namen van fotografen bij de werken, alles gaat naar buiten in naam van het collectief.
“Deze manier van werken vergt veel vertrouwen in elkaar. Dat is niet voor iedereen weggelegd. Wij hebben ervoor gekozen om als groep te werken en te denken. Voor ons werkt dat. Sinds drie jaar werken we met dezelfde fotografen en zijn we een stabiele groep. Soms als er een fotograaf een individueel project doet dan zorgen we samen voor de financiering en zo wisselen we elkaar af. We kunnen er momenteel van leven door publicaties, o.a. in het buitenland, zoals voor Der Spiegel (Duitsland ) en Le Monde (Frankrijk). Vorig jaar hadden we een expositie op Visa pour l’Image in Perpignan. We willen nu ook workshops beginnen en clinics geven voor fotografen in Argentinië.”
© Sub [cooperativa de fotógrafos]
Afgelopen week heeft Sub in Parijs een presentatie gegeven bij Photoquai. (Parisian biennial of non-Western photography). Meer informatie over Sub [cooperativa de fotógrafos].
Karine Versluis © 2011
